Oulli en Ella

Al eerder had Oulli een lief kleine roze vogeltje ontmoet.

Hij was daar toen best wel ondersteboven van

Het was een heel mooi roze vogeltje en hij mist haar een beetje

Oulli vraagt zich af waar ze toch is.

Hij besluit maar eens wat rond te gaan vliegen

Misschien heeft hij geluk en komt hij haar tegen.

Oulli vliegt en vliegt, een heel eind

Maar al wie hij tegenkomt, geen lief klein roze vogeltje

Oulli wordt een beetje droevig en vraagt zich af of hij haar ooit nog wel weer zal zien.

Juist op dat moment hoort hij haar piepje, een heel lief piepje

Zo’n lief piepje dat herkent hij uit duizenden piepjes

Hij kijkt nog eens goed om zich heen, naar boven, naar links, naar rechts, naar onder.

Maar hij ziet haar niet.

Hij hoort nog harder: “piep piep piep”. Hij snapt er niks van.

Dan voelt hij een zachte tik op zijn schouder en kijkt hij om.

Ze zit achter hem. Daar had Oulli nog niet gekeken.

“Oulli” zegt ze, “jij bent het!”

“Wat ontzettend leuk je weer te zien.”

Oulli krijgt roze wangetjes en lacht blij.

“Ik vind het ook heel leuk om jou weer te zien, maar ik weet niet hoe je heet,” zegt Oulli.

Het roze vogeltje lacht en zegt: “Oulli, ik heet Ella”.

En zo praten Oulli en Ella nog even verder.

Ze worden vast goede vrienden.